പാതി അടഞ്ഞ മിഴി മുറുകുന്നതിന്‍ മുന്‍പേ,

ചേതന ചിറകാര്‍ന്നുയര്‍ന്നു പൊങ്ങി ..........

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നീരാടി മടങ്ങിയ സരസ്സില്‍ ,

അവനായ് കരുതിയോരസ്രുകണം ബാക്കിയായ് .......

അന്നു പനയോലയില്‍, നിന്‍റെ കയ്യ് വണ്ടിയില്‍
മുറുകെപ്പിടിച്ചു ഞാന്‍ ഇരുന്നതല്ലേ ......
ഏതോ കുറുമ്പിന്‍ പ്രവേഗമായ് മാറി നീ ,
എന്നെ മറിച്ചിട്ടതോര്‍മയില്ലേ............
കണ്ണീര്‍ തുടച്ചന്നു പച്ചില നീര് നീ ,
ചോര പൊടിയും മുറിവിലോഴിച്ചതല്ലേ....
അടയ്ക്ക കുരുവിക്കൊപ്പമിരുത്തി നീ ,
കദളി തേന്‍ എന്നെ അന്നൂട്ടിയില്ലേ .........
പഴുത്ത പ്ലാവില തുന്നിയ കിരീടമണിഞ്ഞു നീ ,
റാണിയായി എന്നെ അരികത്തിരുത്തിയില്ലേ......
തുടുത്തൊരു കവിളത്ത് നുള്ളി നോവിക്കുമ്പോള്‍ ,
അനുരാഗം മുളയ്ക്കാത്തോരെന്‍ കണ്മുനകളില്‍
വേദന പടരുന്നതറിഞ്ഞതല്ലേ.........
നഷ്ടമാകുന്നു ബാല്യമേ , ഓരോ പകലെരിയുമ്പോഴും
നീ കൊളുത്തി വച്ചോരോര്‍മ്മയെല്ലാം......

ചിതറിയ ചിന്തകള്‍ക്കിടയില്‍ക്കിടന്നു ഞാന്‍,
ഒരുവട്ടംകൂടി ഒന്നെഴുതി നോക്കി ;
വടിവൊത്ത ലിപികളില്‍, അക്ഷരത്തെറ്റുകള്‍,
കൊഞ്ഞനംകാട്ടി കെറുവിച്ചു നിന്നു.
ചുരുണ്ടു കിടന്നു കൊണ്ടൊത്തിരി കടലാസുതുണ്ടുകള്‍,
തെരുതെരെ പിന്നെയും കളിയാക്കി ചിരിച്ചു.
രാവ്പലതായി ഈ കവിത ഞാനെഴുതുന്നു,
ഭംഗി നോക്കുന്നു,ത്രിപ്തയാകാതെപോകുന്നു .....
കടമെടുത്തെഴുതിയ വാക്കുകളിലൊന്നും ,
പ്രണയം സ്ഫുരിക്കാതെ പോകുന്നു,
ആദ്യ പ്രണയ ലേഖനത്തിലും, അര്‍ത്ഥശൂന്യതയുടെ
ചവര്‍പ്പ് നിറയുന്നു..........................