പകുതി മുറിഞ്ഞ ചുംബനങ്ങള്‍.....

പകുത്ത് തെറ്റിയ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍......

പാടി തീരാതെ പാട്ടുകള്‍.....

പറഞ്ഞു തീര്‍ക്കാതെ പരിഭവങ്ങള്‍......

നമ്മള്‍ കമിതാക്കള്‍......

ഒടുവില്‍......
ഈ ഇടവഴിപ്പച്ചയില്‍...........
ഉച്ചവെയില്‍ മണക്കും......
നിഴലുകള്‍ നമ്മള്‍.......

രാത്രിയുടെ കറുത്ത ഭിത്തികളില്‍,
നിലാവിന്‍റെ തണുത്ത വിരല്‍സ്പര്‍ശം.....
കാത്തിരിപ്പിന്‍റെ തുറന്ന കണ്‍പോളകളില്‍,
കനലുകൊണ്ടെഴുതിയ കവിത.....
ഇരുളിലെക്കൂര്‍ന്നുവീണ
പതിഞ്ഞ ശബ്ദങ്ങള്‍ക്ക്‌ നടുവില്‍,
ആരോ പെറുക്കിവച്ച
പൂര്‍ണ്ണവിരാമ ചിഹ്നങ്ങള്‍......
ഇനിയുറങ്ങാം.......

നിന്‍റെ കിനാവിന്‍ അസ്ഥിതറയി -
ലൊരന്തി തിരിയായ്എരിയാന്‍ മാത്രം....
പ്രണയം കൊണ്ട് പകിട കളിക്കാം ,
പകരം വയ്കാം ഒരു ജന്മം........

ഈ ഭ്രമണപഥത്തില്‍ നമ്മളിരുപേര്‍ ,

അകന്നും, പിന്നെ അടുത്തും ;

നിഴലുകളാല്‍ നമ്മളന്യോന്യം

മറയ്ക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ഗ്രഹണം .......

വഴികള്‍ രണ്ടാണെന്‍കിലും ,

വേഗത്തിലൊഴുകാം നമുക്ക്.......

ചേരുന്ന കടലിലെങ്കിലും

ഒരേ പേരില്‍ വിളിക്കപ്പെടട്ടെ

നമ്മിലെ ഉപ്പിനെ........

നിഴലിനെപ്പോലും വേവിച്ചു തിന്നുന്ന
ഗ്രീഷ്മം തിളയ്ക്കുകയാണുള്ളില്‍.....
അവിടെയൊരു ചുടുകാറ്റിന്‍, വശ്യ-
നിശ്വാസമായ്നീയും........